تو بخوان پسرم

پدر می نوشت....پسرک از پدر پرسید درباره ی چه می نویسی؟پدر پاسخ داد:درباره ی تو پسرم,اما مهمتر از آنچه که می نویسم مدادی است که با آن می نویسم.می خواهم وقتی بزرگ شدی تو هم مثل این مداد شوی.پسرک با تعجب نگاهی به آن مداد کرد و چیز خاصی در آن ندید.اما این مثل بقیه مدادهاییست که دیده ام.پدر گفت:بستگی دارد چطور به آن نگاه کنی.در این مداد پنج صفت هست که اگر بدستش بیاوری برای تمام عمر در دنیا به آرامش می رسی.

صفت اول:می توانی کارهای بزرگ کنی,اما هرگز فراموش نکنی که دستی وجود دارد که هر حرکت تو را هدایت می کند.اسم این دست خداست.او همیشه باید تو را در مسیر اراده اش حرکت دهد.

صفت دوم:باید گاهی از آنچه می نویسی دست بکشی و از مداد تراش استفاده کنی.این باعث می شود مداد کمی رنج بکشد اما آخر کار نوکش کمی تیز تر می شود و اثری که از خود بجا می گذارد باریکتر و ظریف تر است.پس بدان که باید رنج هایی را تحمل کنی.این باعث می شود انسان بهتری شوی.

صفت سوم:مداد همیشه اجازه می دهد برای پاک کردن یک اشتباه از پاک کن استفاده کنیم.بدان که تصحیح یک خطا کار بدی نیست.در واقع برای اینکه خودت را در مسیر نگهداری مهم است.

صفت چهارم:چوب یا شکل خارجی مداد مهم نیست.زغالی اهمیت دارد که داخل چوب است.پس همیشه مراقب باش درونت چه خبر است.

صفت پنجم:همیشه اثری از خود جا می گذارد.پس بدان هر کاری در زندگیت می کنی ردی از خود به جا می گذاردو سعی کن نسبت به هر کاری که می کنی هوشیار باشی و بدانی چه می کنی.